W środę obchody 42. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego
13 grudnia w Zabrzu-Zaborzu odbędą się regionalne uroczystości upamiętniające opór społeczny wobec wprowadzenia stanu wojennego. Jak co roku w tym dniu weterani „Solidarności” spotkają się na mszy świętej w kościele pw. św. Jadwigi Śląskiej, a następnie złożą kwiaty pod krzyżem i obeliskiem poświęconym internowanym w Ośrodku Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu.
Obóz internowania w Zabrzu-Zaborzu był największym ośrodkiem odosobnienia na Śląsku w stanie wojennym. Internowano w nim głównie działaczy opozycji ze Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego, a także z dawnego woj. częstochowskiego. 13 grudnia 1981 umieszczono w nim 112 internowanych, w kolejnych dniach liczba ta rosła. Na początku stycznia 1982 roku w Zabrzu-Zaborzu przetrzymywano blisko 400 osób. Ostatni internowani opuścili ośrodek w przeddzień pierwszej rocznicy stanu wojennego, 12 grudnia 1982 roku.
Stan wojenny w Polsce został wprowadzony dekretem Rady Państwa w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku. Władzę w państwie przejęła Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego, na czele której staną generał Wojciech Jaruzelski. Na ulice wielu miast wyjechały czołgi i wozy opancerzone. Pojawiły się też żołnierze i oddziały milicji.
Stan wojenny miał na celu zdławienie „Solidarności” i odebranie Polakom nadziei na demokratyczne zmiany w państwie. Już w nocy z 12 na 13 grudnia rozpoczęły się internowania działaczy opozycji antykomunistycznej, wśród których przeważali liderzy „Solidarności” z poszczególnych zakładów pracy. Łącznie do ośrodków odosobnienia trafiło ponad 10 tys. osób. Ok. 100 osób straciło życie, w tym 9 górników z kopalni Wujek, którą spacyfikowano 16 grudnia 1981 roku.
aga
foto: Kolumna czołgów jadących w kierunku Huty Katowice,13 grudnia 1981 r. /materiały SCWiS/SKPG