Ekologia i ekobiznes

Dla jednych urlop to smażenie się na plaży, dla innych wyjazd do rodziny na wieś lub po prostu czas, kiedy dzieci jadą na wakacje i wreszcie można we względnym spokoju trochę w domu posiedzieć. Jednak czasem zdarza się tak, że zamiast wyczekiwać urlopu z utęsknieniem, czekamy z rosnącym niepokojem. Tak dzieje się, gdy z ust małżonki padnie złowieszcze słowo „remont”. Wówczas już wiemy, że z urlopu wrócimy do roboty zmęczeni bardziej niż byliśmy przed jego rozpoczęciem, a na dodatek spłukani do cna niczym po wczasach w pięciogwiazdkowym kurorcie w ciepłych krajach. 

 

W tym roku padło na mnie. Nie próbowałem nawet się bronić i zaakceptowałem wyrok, że w tym roku urlop spędzę co prawda wysoko, z tym że nie w górach, ale na drabinie. Ten felieton nie będzie jednak traktował o remoncie samym w sobie, ale o jego produkcie ubocznym, czyli śmieciach, które po nim pozostają. Takich śmieci jak wiadomo nie można wywalić do zwykłego śmietnika. W moim mieście raz do roku można sobie zamówić za frajer kontener na odpady remontowe. Mój remont jednak nie był duży. Ot, parę foliowych worków z gruzem, jakieś stare tapety, wiaderka po gładzi i farbie, trochę innych rupieci. Pomyślałem sobie, że nie będę marnował publicznych pieniędzy. Podstawienie takiego kontenera pewnie sporo kosztuje, a ja przecież nie wypełnię go nawet w połowie. 

 

Jako świadomy ekologicznie obywatel wiedziałem, że jest jeszcze inne rozwiązanie, a imię jego: punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych w skrócie PSZOK. Dla niewtajemniczonych jest to takie miejsce prowadzone przez gminę, gdzie stoją kontenery na odpady wszelakie. Dumny i zadowolony z samego siebie zapakowałem remontowe śmieci do mojej 15-letniej igły. Zajechałem. Z uśmiechem na twarzy przywitałem się z pracownikiem PSZOK. Jednak zamiast pochwał i podziękowań za obywatelską postawę, usłyszałem, że mam się zabierać z powrotem z moimi workami, bo kontener na gruz jest pełny. Pan wyjaśnił mi, że dzielni włodarze mojego miasta tak zmyślnie skonstruowali umowę z firmą odbierającą odpady z PSZOK-u, że ta robi to raz w miesiącu, a czasami rzadziej. Jako że była pierwsza połowa sierpnia, pan kazał mi zadzwonić za jakieś 3 tygodnie i grzecznie zapytać, czy jest szansa pozbyć się moich paru woreczków. Wracając razem z moim gruzem do domu, zastanawiałem się, ilu frajerów podobnych do mnie, po równie owocnej wizycie w PSZOK-u po prostu wywaliło śmieci do lasu. 

 

Opisałem Wam, Drodzy Czytelnicy moją przygodę z ekologią nie po to, żeby się wyżalić, a w każdym razie nie tylko po to. Dzisiaj przeczytałem w internetach, że Greenpeace rozwiesił na portowym dźwigu w Gdańsku transparent „Polska bez węgla”. Ciekaw jestem, czy któryś z bohaterskich aktywistów tej organizacji byłby w stanie rozwinąć skrót PSZOK. Mam co do tego spore wątpliwości. Problem marnej gospodarki odpadami jest dla nich pewnie równie nieistotny, jak 1,5 mln m³ szamba wpompowanego do Wisły. Baner wywieszony na PSZOK-u nie przysporzyłby im ani rozgłosu, ani kolejnych zer na koncie. A co do moich śmieci z remontu, to po powrocie z PSZOK-u poddałem się i zadzwoniłem do urzędu zamówić kontener. Ma przyjechać 19 września.

 

Trzeci z Czwartą:)