Bez niego nie byłoby Solidarności

Jan Paweł II pomógł uwierzyć Polakom, że możliwe jest wyrwanie się z komunistycznej dyktatury. Ważnym krokiem na drodze do demokracji było powstanie pierwszego na wschodzie Europy wolnego związku zawodowego.

W czerwcu 1979 roku, zaledwie pół roku po konklawe, Jan Paweł II przyjechał do Ojczyzny. Pokłosiem tej wizyty było przebudzenie Polaków, którzy nabrali przekonania, że mają prawo do samostanowienia. To właśnie podczas tej pielgrzymki, na placu Zwycięstwa w Warszawie papież wypowiedział pamiętne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi”. Sumienia i serca rodaków głęboko poruszył podczas mszy odprawionej w Gnieźnie. W tym miejscu przypomniał historię polskiego narodu, zakwestionował podział świata na dwa przeciwległe bloki i z pełnym przekonaniem podkreślił, że „nie może być Europy sprawiedliwej bez Polski niepodległej”.

Jan Paweł II był przekonany, że przemiany w Polsce rozpoczęły się właśnie w 1979 roku. 11 listopada 2003 roku podczas ostatniego już w swoim życiu spotkania z delegacją Solidarności wspominał pierwszą pielgrzymkę do Ojczyzny. – Dziękuję Bogu za rok 1979, w którym wspólne pragnienie pomyślności uciemiężonego narodu zwyciężyło nad nienawiścią i chęcią odwetu i stało się zaczynem budowania demokratycznego państwa – powiedział.

Z uwagą śledził to, co dzieje się w kraju – zryw robotników w 1980 roku, podpisanie porozumień sierpniowych i powstanie Solidarności, z którą wiązał ogromne nadzieje. Podobnie jak miliony Polaków marzył o przywróceniu godności zwykłym ludziom. Praca, relacje między pracownikami i pracodawcami stały się istotną częścią jego nauczania. Encyklika „Laborem Exercens” poruszająca te problemy ukazała się już w 1981 roku i była trzecią encykliką napisaną przez Ojca Świętego. Jan Paweł II zaznaczył w niej, że celem pracy i jej podmiotem zawsze ma pozostać człowiek i podkreślił, że ludzie pracy muszą mieć prawo do zrzeszania się w wolnych związkach zawodowych. Odwołania do papieskiej encykliki znalazły się w uchwale programowej I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ Solidarność.

Karnawał Solidarności nie trwał długo, nadzieje na lepszą przyszłość zdławił stan wojenny. Z roku na rok sytuacja w kraju pogrążającym się w kryzysie gospodarczym stawała się trudniejsza. Wydarzeniem, które pomogło Polakom wyrwać się z apatii, była pielgrzymka Jana Pawła II w 1987 roku. Podczas homilii wygłoszonej w Gdyni Ojciec Święty pytał rodaków, dlaczego zwątpili i nawiązał do solidarności międzyludzkiej. – W imię przyszłości człowieka i świata trzeba było wypowiedzieć to słowo solidarność. Dziś płynie ono szeroką falą poprzez świat, który rozumie, że nie możemy żyć wedle zasady „wszyscy przeciw wszystkim”, ale wedle zasady „wszyscy z wszystkimi”, „wszyscy dla wszystkich” – podkreślił Jan Paweł II.

Innym symbolicznym wydarzeniem było przemówienie Ojca Świętego wygłoszone w polskim parlamencie 11 czerwca 1999 roku. Nawiązał do roli i znaczenia Solidarności. Podkreślił, że „S” wybrała drogę pokojowej walki o prawa człowieka. Przypomniał, że nie ma wolności bez solidarności. Zaznaczył też, że pamięć o moralnych przesłaniach Solidarności winna w większym stopniu oddziaływać na jakość polskiego życia zbiorowego, styl uprawiania polityki czy jakiejkolwiek działalności publicznej, zwłaszcza takiej, która jest sprawowana na mocy społecznego wyboru i zaufania.

Agnieszka Konieczny
źródlo foto: pixabay.com/joaoaugustof

Święty Jan Paweł II
Pontyfikat Jana Pawła II rozpoczął się 16 października 1978 roku i trwał 27 lat. Ojciec Święty zmarł 2 kwietnia 2005 roku. Zaledwie 6 lat później został wyniesiony na ołtarze. Ogłoszenia papieża świętym już w chwili jego śmierci domagał się tłum zgromadzony na placu św. Piotra w Watykanie, wznoszący okrzyki „santo subito”, czyli natychmiast święty. 1 maja 2011 roku papież Benedykt XVI ogłosił Jana Pawła II błogosławionym, 27 kwietnia 2014 roku w Niedzielę Miłosierdzia Bożego Jan Paweł II został kanonizowany.