Państwowa Inspekcja Pracy wyjaśnia:
Zgodnie z art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r., nr 79, poz. 854):
„Pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy.”
Problematyka zwolnienia pracownika od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia na czas niezbędny do wykonywania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej była rozpatrywana także w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 czerwca 2001 r. (I PKN 460/00) zajął stanowisko, że indywidualne zwolnienie od obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, dla załatwienia doraźnych spraw związanych z pełnioną funkcją związkową, na podstawie art. 31 ust. 3 przywołanej wyżej ustawy, nie zależy od uznania pracodawcy, ale od istnienia obiektywnych przesłanek określonych w tym przepisie. Przepis ten nie upoważnia zatem pracodawcy do oceny zasadności zwolnień od pracy na czas niezbędny do wykonywania określonych czynności wynikających z pełnionej przez pracownika funkcji związkowej. Ponadto należy zauważyć, że w doktrynie prezentowany jest pogląd, iż czynnością o charakterze doraźnym jest również udział w kilkudniowym szkoleniu związkowym (I. Sierocka „Zwolnienia od pracy i urlopy działaczy związkowych”, Praca i Zabezpieczenia Społeczne, nr 8/2001). Jeżeli związki zawodowe zwróciły się zatem z wnioskiem o zwolnienie pracownika, wskazując przy tym cel zwolnienia, pracodawca jest zobowiązany do zwolnienia go do pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.