Odpowiedzialność pracodawcy za chorobę zawodową

Istotnym czynnikiem zwiększającym niebezpieczeństwo pracy na kopalni jest nie tylko występowanie zdarzeń o charakterze wypadku przy pracy. Górnicy pracujący przez wiele lat pod ziemią narażeni są na stałe oddziaływanie gazów i pyłów oraz zwiększonego poziomu hałasu, które niekorzystnie odbijają się na ich stanie zdrowia nawet po upływie wielu lat od wypadku. W większości przypadków narażenie takie jest naturalne dla zajmowanego stanowiska pracy – górnik musi się przecież liczyć z tym, że na skutek prowadzonych prac zapylenie pod ziemią jest znacznie większe niż na powierzchni. Ciężko również przypisać pracodawcy winę spowodowania takiego zagrożenia – wynika ono z rodzaju prowadzonej działalności.

Zgodnie z polskim prawem pracownikowi, który na skutek narażenia na niekorzystne warunki pracy w kopalni w przypadku stwierdzenia u niego choroby zawodowej przysługuje od pracodawcy lub jego ubezpieczyciela zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. W sytuacji, gdy u górnika stwierdzono przykładowo ubytek słuchu lub pylicę i posiada on orzeczenie stwierdzające powyższe wydane przez Państwową Inspekcję Pracy, istnieją podstawy do wystąpienia z roszczeniami odszkodowawczymi. Poszkodowany na skutek choroby zawodowej może wystąpić o odszkodowanie w terminie 3 lat od dnia, kiedy dowiedział się o powstałej szkodzie, którą będzie dla niego rozpoznanie i stwierdzenie występowania choroby zawodowej przez odpowiedni organ.

Andrzej Szmuc, przedstawiciel regionalny Votum S.A.
tel. 606 236 583
e-mail: andrzej.szmuc@votum-sa.pl