Solidar Śląsko Dąbrow

Karta przymusowa

W kultowym „Misiu” Stanisława Barei jest scena, w której inkasent tłumaczy Stanisławowi Paluchowi tajniki swojego zawodu. Wyjaśnia, że kiedyś jego praca była trudniejsza, ale od czasu, gdy mają w firmie komputer, może podczas odczytów liczników wypisywać co tylko chce, bo komputer i tak zawsze myli się w dodawaniu.

Jest raczej mało prawdopodobne, że inkasent z „Misia” obecnie zajmuje kierownicze stanowisko w KZK GOP, ale na pewno mógłby być dumny z tej instytucji. Parę lat temu KZK GOP również wpadł na pomysł komputeryzacji swoich usług. Tak powstała Śląska Karta Usług Publicznych, która miała wprowadzić śmierdzące, przepełnione autobusy KZK GOP w XXI wiek. Po wielkich bólach i kilku przełożonych terminach ŚKUP w końcu została uruchomiona w ubiegłym roku za skromne 190 mln zł. Jedyny problem w tym, że zacofani mieszkańcy Śląska i Zagłębia nie docenili reformatorskich osiągnięć inkasentów z KZK GOP i kartę ŚKUP mówiąc brzydko olali. I trudno im się dziwić. Do tej pory, żeby przejechać się autobusem, wystarczyło kupić w kiosku bilet, skasować i już. Teraz trzeba iść wyrobić kartę do specjalnego punktu, regularnie ją doładowywać, a przy każdym wejściu i wyjściu z autobusu przyklepać do czytnika i pewnie wykonywać jeszcze wiele innych czynności, którymi większość pasażerów KZK GOP nie ma zamiaru zawracać sobie głowy. Aby zobrazować, jak bardzo karta ŚKUP ułatwiła życie podróżnych, wystarczy rzec, że instrukcja korzystania z tego wynalazku umieszczona w specjalnym serwisie internetowym liczy 18 tysięcy znaków, czyli blisko sześć razy więcej niż niniejszy felieton.

To jednak nie koniec. Okazuje się, że z owych 190 mln zł przeznaczonych na ułatwienie życia pasażerom w naszym regionie, większość pochodzi z Unii. Do końca roku karty powinno mieć 150 tys. pasażerów. Inaczej kasę trzeba będzie oddać. Tymczasem, jak podają media, do kwietnia kart wydano zaledwie 40 tys. Skoro więc ciemny lud z własnej woli nie chce sobie ułatwić życia, inkasenci z KZK GOP uszczęśliwią go na siłę. Od 1 maja nie da się już kupić części okresowych biletów, w czerwcu znikną bilety miesięczne, a w przyszłości pewnie również te jednorazowe. Innymi słowy – albo ŚKUP, albo spacer.

Korzystanie z komunikacji miejskiej to nie jedyna sfera codziennego życia, którą ktoś postanowił koniecznie nam ułatwić i unowocześnić. Nie ma już chyba supermarketów, w których nie pytaliby przy kasie człowieka o „kartę na punkty”. Na każdej stacji benzynowej wciskają kawałek plastiku, dzięki któremu po zatankowania miliona hektolitrów paliwa można dostać w prezencie wiertarkę za 50 zł. Tzw. karty lojalnościowe czyhają na nas w co drugim sklepie z ciuchami, w aptece i wszelkich innych znanych ludzkości punktach handlowo-usługowych. Gdy człowiek odpowiada, że nie ma i nie chce mieć żadnej karty, nie zbiera punktów ani znaczków, chce tylko kupić to, co ma kupić i iść do domu – patrzą jak na kosmitę.

Choć chyba nie jestem jeszcze taki stary i z racji wieku wciąż kwalifikowałbym się na członka Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, kompletnie za tym nie nadążam, zupełnie tego nie ogarniam. Może ze mną jest coś nie tak? Poszedłbym z tym do specjalisty, ale gdzieś zapodziała mi się karta z NFZ.

Trzeci z Czwartą:)

 

Dodaj komentarz