Winnym naszej rychłej zguby jest węgiel i to w zasadzie wyłącznie ten wydobywany w polskich kopalniach. Wszak wiadomo, że wszyscy inni już dawno z węgla zrezygnowali.
Czwarte przykazanie wyraźnie wskazuje matkę i ojca obok siebie, razem, wspólnie. Co nie znaczy, że na Dzień Ojca należy tacie wręczać kwiaty. Przeciwnie, odradzałbym kwiaty. Natomiast nie polecałbym tego, co wielu pewnie przemknęło przez myśl. Nie, to akurat sobie tatuś sam kupi.
Obserwując te zapasy politycznych błaznów, po pocieszenie sięgam przypominając sobie, że Mojżesz 40 lat musiał krążyć ze swoim ludem po pustyni, aby całe skażone niewiernością Bogu pokolenie wymarło, zanim dotrze do Ziemi Obiecanej. To niestety nie oznacza, że nam została jeszcze tylko dekada. W Biblii 40 lat to innymi słowy baaardzo, baaardzo długo.
Pacholęciem byłem, gdy problem skupu butelek spędzał sen z powiek najwyższym czynnikom państwowym w PRL. Problem ten przerósł też nową, demokratycznie wybraną władzę. Chciałbym, aby moje dzieci żyły w kraju, w którym problem skupu butelek przestał być tematem dziennikarskich dociekań i felietonów
Okazuje się więc, że czasem udaje się wywalczyć coś konkretnego, co niekonieczne jest na rękę największym europejskim mocarstwom, a nawet godzi w ich interesy. Potrzebna jest do tego determinacja, wytrwałość, mocne merytoryczne argumenty i umiejętność „sprzedania tematu” opinii publicznej.
W klasycznej historii o lisie buszującym w kurniku ani kura, ani kogut nie mają najmniejszych szans. Zdarza się, że ofiara nawet nie zdąży zagdakać, ni zapiać. Niemniej życie potrafi napisać historie, o których nawet baśniopisarzom się nie śniło.
Od paru dni dosłownie nic mi się nie chce. Nawet nie chcieć też mi się nie chce. Popołudniami senność mnie ogarnia, przedpołudniami zresztą też. W nocy śpię, ale gdybym nie spał, pewnie też by mnie senność straszliwa ogarniała. Najchętniej bym ten czas, to cholerne wiosenne zmęczenie przespał, ale nie mogę. Muszę parę ważnych spraw ku chwale Ojczyzny dokończyć.
Wróg już dawno został wskazany, jest jeden – to górnictwo węgla kamiennego. Więc nie ma co trawić czasu na gadanie. Trwa polowanie z nagonką i koniec. Węgiel jest zły, najgorszy ze wszystkiego. To dogmat i koniec dyskusji.
W Jastrzębiu-Zdroju i okolicach jak w soczewce możemy poobserwować skutki radosnej twórczości samorządowców w tak kluczowej dla normalnego funkcjonowania cywilizowanego kraju dziedzinie, jaką jest transport publiczny. To też, nawiasem mówiąc, doskonały przykład, ile jest warta wiara w skuteczną terapię klapsami tzw. niewidzianej ręki rynku.
Nie wiem, kto jest odpowiedzialny za szopkę zwaną badaniami okresowymi. Pewnie wiele lat temu był to wspólny wysiłek ministerstwa zdrowia i resortu pracy. Być może autor tych przepisów dostał za nie awans lub chociaż jakąś przyjemną premię. Nie wiem jak było. Mogę tylko snuć domysły.