Bohaterowie szczepionkowej afery to po prostu mali, słabi ludzie. Gdy tylko nadarzyła się okazja, wykorzystali swoją pozycję i wepchnęli się w kolejkę. Wyszła na jaw ich peerelowska mentalność, w której takie „kombinowanie” i „załatwiactwo” jest zupełnie naturalnym, domyślnym zachowaniem.
Moja nastoletnia igła musiała odwiedzić warsztat i byłem zmuszony rano podreptać na przystanek. W autobusie walka z pandemią pełną gębą. Na szybach przyklejone covidowe plakaty, a na oparciu co drugiego siedzenia przyklejona kartka, że siadać nie wolno, bo dystans społeczny. Jednak już na pierwszym przystanku wszystkie miejsca siedzące były zajęte i kartki zniknęły, przysłonięte plecami siedzących pasażerów.
Gdzie był rząd, ja się pytam, gdy te komarzyce jaja znosiły? To wina drugiego, czy pierwszego PiS-u? A może to efekt wieloletnich zaniedbań PO i PSL? Może wystarczyło nie kraść, a dziś by nas nie swędziało? A może parę lat temu należało dać nadzór nad likwidacją komarów komuś kompetentnemu, a nie osobnikowi, którego jedyną kompetencją jest wierność partii i prezesowi?
Alboś za naszym, alboś przeciw, bo zagłosowałeś nie na naszego. Proste? Proste jak budowa cepa. Dwa złączone rzemieniem kije. Jeden dłuższy, drugi krótszy. Trzymając za dłuższy, młóci się krótszym.
COVID-19 to znakomita okazja dla wielu „inżynierów społecznych”, aby poćwiczyć, jak ludzie są odporni na medialne manipulacje, jak sterować reakcjami dużych grup społecznych, jak wywołać panikę oraz jak to wszystko zmonetyzować.
Na naszym rynku pracy wbrew pozorom w ostatnich latach niewiele się zmieniło, choć na każdym kroku słyszymy o tzw. „rynku pracownika”.
Coś się kończy, gdzie indziej coś się zaczyna. Unia Europejska nie jest wyjątkiem. Nowoczesna, bogata i na tyle zepsuta, żeby powtórzyć losy upadłych imperiów z przeszłości. O tym, jak koncertowo załatwiła swój przemysł, swoje rolnictwo i swoją przyszłość, będą kiedyś dzieci dowiadywać się z podręczników. Oczywiście nie będą to zwoje papirusowe, gliniane tabliczki czy książki, ale inne nośniki wiedzy.
W unijnej polityce klimatycznej nie chodzi tylko o to, żeby zamknąć kopalnie i elektrownie węglowe, ale żeby wywrócić nasze życie do góry nogami w każdym jego aspekcie. Debata o podatku od mięsa w europarlamencie to jeden z pierwszych, ale na pewno nie ostatni dowód na potwierdzenie tej tezy.
Jeszcze nie utrwaliłem w pamięci informacji, że stan rzeki Odry układał się w strefie stanów niskich i w Raciborzu Miedoni w ciągu ostatniej doby ubyło siedem, a już słychać sygnał czasu z Laboratorium Czasu i Częstotliwości i po ostatnim szóstym sygnale, która oznacza godzinę dwunastą, rozlega się dzwon, później słychać kroki trębacza. Brzmią tak wyraźnie, jakby zaraz miał zakraść się do kuchni i wycyganić od babci placka na poczet odtrąbienia hejnału, ale to tylko złudzenie.